Door Frans Riet
Het CDA Dordrecht heeft als speerpunt ouderbetrokkenheid. In dat kader werd ik getroffen door een uitspraak van staatssecretaris Dekker van Onderwijs: “De school weet te weinig over pesten.” De staatssecretaris heeft gemeend dit onderwerp ook op de politieke agenda te zetten. Zo wil hij in maart met een plan van aanpak komen. Mooi, maar het hoeveelste plan is dat al? Zitten scholen daar echt op te wachten.
Zelf ben ik 41 jaar werkzaam geweest in het onderwijs. Elke school heeft een protocol waarin stapsgewijs beschreven wordt hoe je als school moet handelen. Nou ben ik niet zo’n protocollair mannetje. Want wat doe je als een ouder op hoge poten op school binnen komt en die maar op één ding uit is: “schorsing en verwijdering van leerling x, anders stap ik naar de rechter”. Of: “als u hem of haar niet van school stuurt, dan haal ik mijn kind er af.”
Natuurlijk worden dit soort dingen in emotie gezegd. Daar is dan ook alle begrip voor. Maar aan protocollen heb je dan niet veel. Als je dan uiteindelijk toch met elkaar in gesprek raakt en je gaat ouders aanspreken op het gedrag van hun kind, dan is het al gauw van “mijn kind doet zoiets niet”. Vergeten wordt dat leerkrachten het grootste deel van de dag met de kinderen optrekken en dat ouders, zeker als hun kind ook nog op de naschoolse opvang zit, veel minder kijk hebben op wat er werkelijk in school gebeurt.
Natuurlijk weet ik dat ook in het onderwijs fouten gemaakt worden en dat ook leerkrachten niet alles zien. Maar wat wil je met tegenwoordig klassen van 30 tot 35 kinderen, die op soms vier niveaus bediend moeten worden?
En dat een minister of staatssecretaris het als zijn verantwoordelijkheid ziet om dit op de politieke agenda te zetten, is zijn goed recht. En dat hij in maart met een plan van aanpak wil komen is mooi. Maar ik hoop wel dat met name de component ouderbetrokkenheid daar een prominente plaats in krijgt. Want opvoeding begint bij de ouders. Zij leggen direct na de geboorte het fundament voor een verdere ontwikkeling.
Maar helaas heb ik in die ruim veertig jaar onderwijservaring moeten ervaren dat veel ouders onmachtig zijn. Soms vanwege tijdgebrek omdat een grote hypotheek ervoor zorgt dat er een 40-urige werkweek buitenshuis moet worden ingevuld, soms omdat ouders en school een totaal andere kijk hebben over orde, regels en discipline, soms omdat ouders hun eigen kind onvoldoende kennen. Misschien kunnen ouders met elkaar nadenken over de vraag of het niet “een tandje minder” kan. Als CDA pleiten we er voor om de ouderbetrokkenheid te vergroten. Daar moet beleid op worden gezet. Misschien staat dat nieuwe beleid wel haaks op het regeringsbeleid van de laatste 15 jaar waarbij het niet ging over ouderbetrokkenheid, maar over arbeidsparticipatie. Op zich ook een belangrijk item, maar tot hoever ga je?
In ieder geval is een goede, op het kind betrokken ouder, goedkoper dan een dure therapeut. Maar diezelfde ouder is wel van veel meer waarde! Ik ben benieuwd wat de staartsecretaris in maart ons te vertellen heeft. Het standpunt van het CDA is in elk geval helder.
