Maandagavond heeft de fractie van het CDA een werkbezoek gebracht aan het Leger des Heils. Wij willen graag met elkaar in gesprek over de gevolgen van het regeerakkoord en welke consequenties dit heeft voor de gemeente en de maatschappelijke voorzieningen.
We werden hartelijk ontvangen en kregen een hele goede presentatie van de werkwijze en de cliënten van het Leger.
Ze hebben daarbij verschillende projecten en invalshoeken waardoor ze een breed aanbod hebben. Door een goed inzicht te hebben wat de verschillende cliënten nodig hebben is het aanbod heel divers. Door middel van de cliënten vertellend aan het woord te laten komen kregen wij een beeld van hoe het wordt beleefd vanuit de cliënt zelf.
Er is “10 voor toekomst” , gezinsbegeleiding waarbij eerst gewerkt wordt aan het mogen binnenkomen en wachten op de vraag vanuit de cliënt zelf. Heel vaak hebben deze gezinnen al te maken met veel instanties, die zich met hun bemoeien. En krijgen ze adviezen, die ze even opvolgen. Beeldend vond ik het verhaal van deze moeder die zei dat ze het toneelstukje wel even voor een paar weken vol kon houden, maar als de begeleiding dan weer weg was terugviel in haar oude patroon. Het was niet van haar.
Ze wil graag een goede moeder zijn, maar dan vanuit eigen kracht en mogelijkheden.
‘Domus’ en ‘Huis en Haard’ zijn vormen van beschermd wonen waar de cliënten met chronische verslaving en psychiatrische problemen opgevangen worden en rust kunnen vinden. Veelal zijn dit allen dak en thuislozen.
En dan ‘Grijs genoegen’; wie kent niet het programma ‘je leven in puin’! In tegenstelling tot dit programma wordt hier in alle rust gewerkt aan het opruimen en helpen ordenen. Dit betekent geduld en een lange adem voor de begeleiding, maar met een blijvend beter resultaat. Het Leger ziet er ook op toe dat het sociale netwerk weer wordt hersteld wat heel belangrijk is. Familie komt weer over de vloer en er is weer contact.
Bij alles is het uitgangspunt: uitgaan van eigen kracht. Dat betekent concreet dat de cliënt de regie heeft en houdt. Zeg maar: het kwartje valt bij hunzelf hoe ze de zaken anders kunnen aanpakken. Dat betekent wel dat er minder dankbaarheid is voor de inspanning die er door de begeleiding wordt geleverd. Misschien wel de beste graadmeter voor succes als de cliënt zegt dat hij of zij het zelf heeft gedaan.
Een uitgangspunt waar wij ons als CDA in herkennen. Bij de WMO wordt nu vooral gekeken naar wat kun je zelf en wat heb je nodig om dit te kunnen blijven doen.
De financiële onderbouwing bij het Leger om alles te verwezenlijken blijft een uitdaging met alle bezuinigingen die er zijn.
Als gemeente is het goed om budget te hebben waar je creatief mee om kunt gaan om te zorgen dat problemen als dak- en thuislozen met verslaving en/of psychiatrische problematieken wel opgevangen worden. Daarmee voorkom je overlast.
Dit geld moet komen uit de pot (W)MO en AWBZ. Als CDAzijn wij benieuwd of de regering bereid is om voldoende budget door te sluizen.
