In deze eerste week van mei 2016 breng ik met mijn echtgenoot een bezoek aan Varna, Bulgarije, een zusterstad van Dordrecht. Voor mijn vertrek heb ik mij verdiept in de band die Dordrecht heeft met deze stad. Ik merk wel eens dat nut en noodzaak van de stedenbanden om mij heen in twijfel wordt getrokken. Als rechtgeaarde Nederlanders willen wij graag dat de energie die hiermee gemoeid is, in meetbare resultaten wordt uitgedrukt. Zeker als er gemeenschapsgeld mee gemoeid is.
Nu is het niet zo dat wij als gemeente liefdadigheid bedrijven in onze zustersteden. De uren die een aantal ambtenaren besteden aan het organiseren van de banden worden hiervan betaald. Met onze burgemeester Brok sta ik achter de verbindingen die wij op deze wijze onderhouden, thuis, in de regio, in Europa en zelfs daarbuiten. Naast het feit dat er ook daadwerkelijk business wordt bedreven door bedrijven, helpt het mij verder te kijken dan mijn neus lang is en de eigen situatie te relativeren. Zo blijkt een ambtelijk directeur voor een fulltime functie 600 euro per maand te verdienen, wat nog minder is dan de vergoeding voor raadsleden in Dordrecht.
Veel jongeren studeren aan één van de 6 universiteiten die Varna rijk is, maar 50% van deze jongeren vertrekt na de studie naar het buitenland, omdat zij daar een goed salaris verdienen en betere vooruitzichten hebben op promotie. Zo profiteren wij dus van het toegankelijke opleidingsaanbod dat Bulgarije aan haar jongeren biedt. Dit heeft als gevolg dat er veel ouderen zijn waarvan de kinderen in het buitenland wonen en het dus zonder mantelzorg moeten zien te rooien. En ook in Varna is er een toenemend aantal ouderen met dementie en Alzheimer. Parttime werken is met een laag salaris geen optie, ook een reden waarom mantelzorg en vrijwilligerswerk minder aanwezig is dan in Nederland. De doelgroep die hier nog wel haar aandeel in levert is jongeren tot 25 jaar die in haar jeugdig enthousiasme haar aandeel wil bijdragen aan de maatschappij, of een oudere doelgroep van mensen die door een persoonlijke situatie alert zijn geworden op de grote maatschappelijke behoefte aan steun.
Ook de Bulgaarse overheid wil dat ouderen langer thuis blijven wonen en ook hier levert dit schrijnende situaties op. Er bestaat wel een vorm van extramurale persoonlijke begeleiding, maar de hulpverleners zijn onvoldoende getraind om verschijnselen van beginnende dementie te onderkennen. Daardoor ontstaat er onbegrip, tot aan ruzies en ouderenmishandeling toe. Er is geen thuiszorg voor lichamelijke zorg en er is onvoldoende geld voor opvang buitenshuis. De dichtstbijzijnde opvang ligt 150 km buiten Varna. De ambtenaar met wie wij dit bespreken, wil ontzettend graag iets verbeteren aan het lot van de ouderen in haar stad. Ik deel haar ambitie want hoewel de jeugd de toekomst heeft, hoort ieder land respectvol met haar ouderen om te gaan. Zo heeft dit contact mij als raadslid van Dordrecht geïnspireerd om verder te gaan met het zoeken naar mogelijkheden in verbeteringen van de zorg aan onze ouderen en de vele mensen die zich daarvoor inzetten.
