Frans Riet heeft namens het CDA Dordrecht stage gelopen bij de Dordtse politie. Hij vertelt:
Gemeenteraadsleden worden jaarlijks uitgenodigd om door middel van een stage kennis te maken met diverse organisaties in de stad. Ze kunnen dan inschrijven voor stages in de gevangenis, voedselbang, zorginstellingen, enz. Ik koos voor een stage bij de politie. Het politievak heeft altijd al mijn interesse getoond, maar het is er nooit van gekomen om die richting op te gaan. Om eerlijk te zijn, ik zag een aanmelding niet zitten omdat ik niet kon zwemmen……… Mijn zwemdiploma haalde ik pas toen ik 34 jaar was.
Ik kan zeggen dat ik in veel opzichten verrast men door wat ik heb meegemaakt, al heb ik ook mogen ervaren dat heel veel kanten van dit werk mij niet voor niets altijd hebben geboeid. De stage werd uitgevoerd op zaterdag, van ’s middags drie uur tot elf uur ’s avonds. Ik werd “gekoppeld” aan twee collega’s met een ruime ervaring in het korps Zuid Holland Zuid, te weten hoofdagent De Tree en brigadier Sprong. Na een briefing waarin de laatste belangrijke zaken werden medegedeeld startte de eigenlijke surveillance. We maakten afspraken over wat ik wel en niet mocht doen. Zonder op details in te gaan heb ik een goed beeld gekregen van de diversiteit van het werk van agenten. Van woninginbraak, naar rijden onder invloed, van wanhoopsdaad naar tasjesroof, alles kwam aan de orde.
Veel mensen hebben het beeld van de politie dat men maar wat rond rijdt in de auto, gezellig met elkaar zit te babbelen en regelmatig probeert een andere kant op te kijken als er toch mogelijk aandacht aan geschonken had moeten worden. Ik kan zeggen dat van dat beeld, niets, maar dan ook helemaal niets waar is.
Ik heb die middag en die avond totaal andere ervaringen opgedaan. Ik zal proberen dat duidelijk te maken.
Wat me allereerst opviel was dat de mannen met wie ik meereed, heel goed het district kenden. Niet alleen wisten ze elk verkeerspaaltje, drempel of sluipweggetje te vinden en te omzeilen, maar ze kenden ook heel veel “vaste klanten” als veelplegers, verslaafden, enz. Er zit zoveel kennis en ervaring bij agenten die al langere tijd in een district werken, dat je als organisatie eigenlijk alles zou moeten doen om die mensen vast te houden. In het onderwijs kennen we iets van een bindingstoelage; zoiets zou eigenlijk ook bij de politie moeten worden ingevoerd. Kennis en ervaring moet je koesteren. Maar wat me ook opviel was dat zo’n surveillanceronde van acht uur gewoon acht uur geconcentreerd werken is. Men reageert niet alleen bij een melding vanaf de meldkamer, maar men heeft constant de ogen gericht op gedragingen van burgers. En juist dan is die ervaring zo belangrijk. Hoe kijkt iemand naar de politie,welk gedrag vertoont een bestuurder als er plotseling een politieauto opdoemt? En dwars tussen de meldingen van de meldkamer door is men volledig geconcentreerd op situaties die de politie-aandacht vragen.
Waarvan ik ook onder de indruk raakte was de professionaliteit waarmee gewerkt werd. Niet alleen omdat er zeer correct werd opgetreden in situaties waarin mensen aangesproken werden op overtredingen, maar vooral ook omdat zelf heel doordacht afwegingen gemaakt werden. Agenten hebben geen “bonnenogen” maar ogen die gericht zijn op het verhogen van veiligheid door juist die maatregelen te nemen die de veiligheid verhogen, zonder daarmee bonnen te schrijven die mensen soms wel erg gemakkelijk kunnen betalen, maar waardoor geen verbetering in het gedrag optreedt. En misschien is het dat aspect wel, waarom ik het politievak altijd zo boeiend heb gevonden. En misschien zie ik daarom wel zoveel overeenkomsten met mijn werk in het onderwijs. Want zowel in het onderwijs als bij de politie werk je met mensen. En in beide sectoren kun je alleen maar resultaten bereiken als je op de juiste manier met mensen omgaat. In beide sectoren probeer je stappen te zetten in de ontwikkeling van mensen. En dat kan op het gebied van gedrag en op het gebied van leren zijn. En dat is niet altijd even makkelijk. Zo iets gebeurt met vallen en opstaan, met meer en met minder succes. Maar het is beiden boeiend werk.
Die zaterdag heb ik ervaren hoe professioneel de twee agenten werken met wie ik mee mocht. Mijn respect voor hun werk is alleen maar toegenomen.
