Als je bij het lezen van de titel van deze column denkt “weer die duurzaamheid, ik word er af en toe gek van” dan wordt het misschien nog gekker als ik u een “duurzaam kerstfeest” wens.
Ik zal proberen deze twee woorden aan elkaar te verbinden.
Inderdaad. Soms ben ik ook van mening dat het woordje “duurzaamheid” te pas en te onpas ergens op geplakt wordt. Ook ben ik van mening dat je je soms kunt afvragen of duurzaamheid wel echt duurzaam is.
Zo zet ik wel eens vraagtekens bij het gescheiden ophalen van het plastic. We halen het op met vuilniswagens en brengen het vervolgens naar ovens, vaak in het buitenland. En dan mag je nog niet eens alle soorten “plastic” in de afbreekbare plastic zak doen, zoals b.v. schuimplastic vleesbakjes. En wat te denken van al die containers die je tegenwoordig in je achtertuin of op je balkon hebt staan? Zijn die gemaakt van duurzaam materiaal? En hoeveel keer moet mijn achterdeur niet open om elke keer weer van die kleine pedaalemmerzakjes naar de container of de schuur te brengen? Duurzaam? En die kou die ondertussen in de wintermaanden weer het huis in stroomt?
En hoeveel plastic gebruiken we niet om onze kerstmaaltijd op tafel te krijgen, allemaal voorverpakt. En dan heb ik het nog niet eens over het land van herkomst en met een vliegtuig vervoerd: vooraf onze rundercarpaccio uit Argentinië, als hoofdgerecht onze struisvogelbiefstuk uit Australië, met boontjes uit Kenia en als toetje ijs met aardbeien uit Spanje of Israël. O ja, vergeet de Maltezer aardappeltjes niet……
Of ik er moeite mee heb? Eigenlijk niet, want een feest moet goed gevierd worden. Ook het kerstfeest.
En dat brengt me bij de duurzaamheid van het kerstfeest, maar dan vanuit een heel andere hoek bekeken. Kerstfeest, wordt wel eens gezegd, is van alle eeuwen. Kerstfeest wordt al 2000 jaar gevierd. Aanvankelijk met andere symbolen, maar licht heeft altijd centraal gestaan. De Germanen vierden het midwinterfeest waarbij boze geesten werden verjaagd en het licht werd begroet. En de Romeinen en de Grieken hadden weer hun eigen lichtfeest in deze wintermaanden.
Maar voor Christenen is kerstfeest het feest van de geboorte van Jezus, de Zoon van God. Het feest van het licht met Jezus als brenger van dat licht.
Maar eigenlijk is Pasen voor Christenen een veel groter feest.
Want dan staan we stil bij de opstanding van Jezus, die liet zien dat de dood is overwonnen. Jezus, die liet zien dat we op weg mogen gaan, met al onze tekortkomingen, naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar duurzaamheid duurt tot in eeuwigheid.
Met kerstfeest begint als het ware de ware duurzaamheid.
Maar voorlopig hebben we als Christenen, maar eigenlijk als mensheid een opdracht, om Gods Schepping als rentmeesters te beheren. Rentmeesterschap, dat wil zeggen, vooruitgang, ontwikkeling, onderhoud, juist om de duurzaamheid te bevorderen.
En op die aarde past geen oorlog, op die aarde past ook geen haat. Want dat soort zaken eindigt met de dood. Daarom is kerstfeest een ander feest. Kerstfeest eindigt niet met de dood. Kerstfeest brengt ons bij eeuwig leven. Ze zeggen wel eens dat als iets niet mogelijk is “als Pasen en Pinksteren op één dag vallen”, maar wat mij betreft geldt wel de zekerheid dat “kerst en pasen op één en dezelfde dag hadden kunnen vallen”.
En misschien is het wel goed om juist met kerst, het feest van de duurzaamheid, gewoon dicht bij jezelf te beginnen. “Verbeter de wereld en begin bij jezelf!”
Zal ik dan toch maar het plastic gaan scheiden? Zal ik dan toch maar met kerst gewoon een Hollandse Friki-(scharrel)kip eten, met ijs en stoofpeertjes als toetje? Lijkt me best lekker.
Ik wens u namens het CDA duurzame kerstdagen en een gezond nieuw (verkiezings)jaar!
Frans Riet
