KeesHet congres van de Nederlandse Vereniging van Gemeenten (VNG) vond dit jaar plaats in Apeldoorn op 2 en 3 juni. Er vond daar ook een deelbijeenkomst plaats met het onderwerp “positieve gezondheid” waar ik als huisarts met veel interesse naar toe ging.

Wat heeft een gemeente nu met uw gezondheid te maken ? Ja, we weten dat de gemeente met de Dienst Gezondheid & Jeugd en de ambulancedienst zijn best doet een rol te spelen in het optreden bij rampen, ongevallen, infectieziekten, jeugdzorg, enz. Buiten de gemeente om is er gezondheidszorg die door huisartsen, ziekenhuizen en andere particulieren wordt geregeld. Ziektekostenverzekeraars zijn daarbij ook een partij.
Maar waar gaat het nu om bij gezondheid? In 1948 is gezondheid beschreven als ” een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en sociaal welbevinden”. Deze definitie gaat er vooral vanuit dat het bij gezondheid om de afwezigheid van ziekte gaat. Sinds een paar jaar hebben we een nieuwe definitie, die meer gericht is op het  vermogen van mensen om zich aan te passen en zelf regie te voeren over hun welbevinden. Dat noemen we ” positieve gezondheid”. Je kunt best wat last hebben van een versleten heup of een pijnlijke pols, maar je kiest zelf hoe je daar mee omgaat. Positieve gezondheid gaat uit van het richten op wat je wel kunt, in plaats van wat er lastiger is geworden. Als we kinderen al op jonge leeftijd leren om gezond en positief te leven en, ook bij tegenslag, zo fit en vrolijk mogelijk te blijven, dan geven we ze de vaardigheden mee tot op hoge leeftijd veerkrachtig te blijven.

In Apeldoorn heb ik ook gesproken met een beleidsmedewerker van VGZ over de mogelijkheid om in onze regio een samenwerkingsverband met huisartsen, ziekenhuizen en de gemeente op te zetten. Zo’n samenwerkingsverband bestaat al in bijvoorbeeld Oost-Brabant. Het doel van dit soort samenwerkingen is ‘voorkomen’ in plaats van genezen. Hierbij past goed bewegingsonderwijs op de basisscholen zoals ik al eerder heb bepleit. Zorgverzekeraars zien zich nu nog vaak als schadeverzekeraars in plaats van gezondheidsverzekeraars. Zij moeten zich echter beseffen dat ze, en dus ook de samenleving, duurder uit zijn als iedereen voortdurend een beroep blijft doen op de zorg. Bij jong en oud voorkomen i.p.v. genezen: iets waar het CDA zich helemaal in kan vinden.