Het CDA is nauw verbonden met de binnenvaart. Onze fractie heeft dan ook warme banden met de museumschip RENE SIEGFRIED. Onlangs ging Theo Oostenrijk weer op bezoek:
Vorige week heb ik een bezoek gebracht aan hét Binnenvaartmuseum van Nederland, en wel in de duwboot RENE SIEGFRIED. Een museum dat aandacht schenkt aan zowel de historie van de binnenvaart, maar ook aan de huidige innovatieve ontwikkelingen in de sector. Naast een permanente tentoonstelling is er elk jaar een nieuw thema. De boot staat vol met gebruiksvoorwerpen, scheepsmodellen, foto’s, etc., die de geschiedenis van de binnenvaart weergeven. Voor de fijnproevers is er een uitgebreide bibliotheek. Door de aankoop in 2008 van de LASHbak was de vereniging ‘De Binnenvaart’ in staat om de collectie sterk uit te breiden.
Wat maakt dit museum – en de mensen die het runnen – zo uniek?
De vereniging ‘De Binnenvaart ‘ heeft zo’n 3.000 leden, verspreid over het gehele land. In Dordrecht e.o. wonen er ca. 300 leden. De vereniging, bestaande uit louter vrijwilligers, heeft het in 2004 aangedurfd om de duwboot RENE SIEGFRIED aan te kopen, met als doel deze boot in te richten als museumboot. Nagenoeg alle werkzaamheden voor de inrichting en het onderhoud, worden in eigen beheer door een grote groep vrijwilligers uitgevoerd, een bijzondere prestatie!
Eveneens opvallend is het dat de RENE SIEGRIED in 1963 te water is gelaten op de werf De Biesbosch, nu ook bekend als DordtYart, gelegen naast de huidige ligplaats aan het Wantij. De LASHbak is een apart fenomeen en te zien als een voorloper van zowel de huidige duwbakken als de containers, zoals wij die nu kennen. Deze vorm van vervoer, ontstaan in de VS, had als doel om goederen met minder overslag (2x per reis) sneller naar Europa te verschepen. Destijds fungeerden deze bakken als drijvende containers, voortgeduwd door duwboten. Bij de zeehavens werden deze bakken dan vervolgens met zware hijskranen op zeeschepen gehesen. In Rotterdam werden zij dan weer van de schepen in het water van de Waalhaven gezet. Door de opkomst van de gewone containers is deze vorm van vervoer nooit echt een succes geworden.
De aankoop van de historische LASHbak maakte het mogelijk om de collectie flink uit te breiden, o.a. met het tentoon stellen van het achterschip van de houten hektjalk, de JONGE JACOB. Deze tjalk is ongeveer 150 jaar geleden vergaan in de monding van de Dordtse Kil en werd in 2008 weer boven water gehaald. Prachtig om te zien hoe men destijds werkte en woonde op zo’n boot!
Als vrijwilligerspartij is het goed om te zien en beleven hoeveel vrijwilligers zich bij dit museum betrokken voelen. Dan gaat om het onderhoud van de boot, het inrichten van nieuwe tentoonstellingen, het bijhouden van het zeer uitgebreide archief en het speuren naar uitbreiding van de collectie, zoekend in heel Europa. Dit allemaal door de eigen leden en door de vereniging zelf bekostigd. Een grootse prestatie, waar Dordrecht als stad trots op mag zijn. Mijn persoonlijke waarneming is dat die trots door de gemeentelijke overheid, ook vertaald in medewerking, wel best iets royaler zou mogen zijn. Iets om nog aan te werken!
Dus: ga beslist eens een bezoekje brengen aan dit verrassende museum. Voor het geld hoeft men het zeker niet te laten, want de toegang is gratis. Het museum is elke donderdag geopend van 9.00 tot 16.00 uur en voor groepen op aanvraag. De bezoeker zal versteld staan van de hartelijke ontvangst en de desgewenst uitgebreide en enthousiaste toelichting over het tentoongestelde.
