Onlangs fietste in een rondje door de Biesbosch en sprak ik een al wat oudere, maar nog steeds vrolijke en actieve vrijwilligster uit Sterrenburg. We spraken over haar familie, haar vrijwilligerswerk en hoe we de dingen doen op ons eiland. ‘Vroeger was niet alles beter, maar wel overzichtelijker’, was haar conclusie. Ik denk dat ze gelijk heeft. Steeds vaker zie je dingen voorbij komen waarvan je je afvraagt, hoe is het toch mogelijk? We spraken over zorgbestuurders die de binding met de werkvloer kwijt zijn en zich zonder schaamte boven de Balkenendenorm laten belonen. Vrijwilligers in een speeltuin die aan ingewikkelde wettelijke bepalingen moeten voldoen voor het vervangen van een plankje in een speeltoestel. Of Jannie Bozuwa, die opliep tegen een muur van bureaucratie voor het aanvragen van een bushalte. Gelukkig liet Jannie zich niet van het kastje naar de muur sturen en ligt de bal nu bij de provincie. Maar toch, het voelt niet goed.
Als partij van de samenleving staat het CDA voor een andere koers. Minder regels, meer vertrouwen in de mensen op de werkvloer. Ja, het is belangrijk om in de zorg een beleidskader te hebben. Maar uiteindelijk wordt iemands kwaliteit van leven niet bepaald door papier. Wel door aandacht en medemenselijkheid. Wanneer goede zorg echt in het gedrang komt door bureaucratie, dan moeten we dat aanpakken. Ik ben dan ook blij dat het CDA start met de actie ‘dat is toch niet te geloven…’ waar u hieronder meer over kunt lezen. Het is een offensief tegen de ‘paarse krokodil’ bureaucratie. De samenleving is immers van ons, niet van mensen achter een bureau in Den Haag of de Amsterdamse grachtengordel. Doe mee en laat uw stem horen tegen de papieren werkelijkheid.
Peter Heijkoop
Wethouder
